పిడుగురాళ్ళ లో పోలార్ బేర్

మొహమాటానికి పోయి కొన్ని కాంట్రాక్టుల లంపటంలో చిక్కుకుని యేడాది పాటు పిడుగురాళ్ళ లో పోలార్ బేర్ లాగ బతికేను.సంతృప్తికరంగానే పేరూ ధనమూ వచ్చినా నేనెందుకు చేస్తున్నాను అనే చింత మిగిలింది. అదృష్ట వశాత్తూ సునీతా, అనూష్కా, కీరవాణీ కలిసి "ఎగిరిపోతే ఎంతబాగుంటుందీ" అంటూ నన్ను నాకు మళ్ళీ పరిచయం చేశారు. విశ్వవిద్యాలయం జ్ఞాపకాలమధ్యలోనే ఆగాను.అవి జ్ఞాపకాలు కావే --నా జీవితమే-ఆ మనుషులందరూ నా హృదయస్పందనలే. మనసా వాచా ఎప్పుడూ కలిసే వుంటాం.ఈ వారం నించీ మళ్ళీ జూలు విదిల్చి బూజు దులుపుకుని తప్పకుండా రాస్తాను-లేకపోతే నేను నేను కాకుండా పోతున్నట్టు అనుమానంగా వుంది.